ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΟΗ

Σε πολλές θρησκείες του κόσμου, η αναπνοή που συνδέεται με τη φωνή, συμβολίζει το πνεύμα, την ψυχή. “Οταν η ψυχή χάσει την αρμονία της, η μελωδία και ...

ο ρυθμός την βοηθούν να επανέλθει στην τάξη και την αρμονία” (Πλάτων). Η φωνή λοιπόν, ως πανάρχαιο μέσω μουσικοθεραπείας συνδέεται άμεσα με το ασυνείδητο και έχει τη δυνατότητα να μας εναρμονίζει μέσω του συντονισμού.

Η θεραπευτική χρήση της φωνής ίσως έχει ηλικία μεγαλύτερη των τριάντα χιλιάδων ετών. Την εποχή εκείνη οι αρρώστιες αποτελούσαν μεγάλο μυστήριο και οι άνθρωποι πίστευαν πως οφειλόταν σε κάποιο κακό πνεύμα. Η αποκατάσταση λοιπόν της υγείας γινόταν με ψαλμωδία, μονότονη και ρυθμική, όπου ο ρυθμός βασιζόταν στο ρυθμό της αναπνοής και της καρδιάς. Η ομάδα συγκεντρωνόταν γύρω από τον ασθενή και έψελνε επί ώρες.

Στην αρχαία Ελλάδα βρίσκουμε μια σωρεία αναφορών για ίαση μέσω της φωνής, με σπουδαιότερους θεραπευτές τον Ορφέα και τον Πυθαγόρα. Ο Ορφέας με το τραγούδι του μπορούσε να ανακουφίζει τις ψυχές των ανθρώπων, ενώ επίσης μπόρεσε να κατέλθει στον Άδη, για να φέρει πίσω στον κόσμο την Ευρυδίκη. Οι πυθαγόρειοι «χρησιμοποιούσαν συγκεκριμένες μελωδίες που αποκαθιστούν τα ψυχικά πάθη, την απελπισία και τους δυνατούς πόνους, και άλλες πάλι για την οργή, τους θυμούς και για κάθε παρέκκλιση της ψυχής (που νοσεί)». Ο Πυθαγόρας το ονόμαζε «μουσική ιατρική». Σύγχρονες προσεγγίσεις, το ονομάζουν ΄΄ιατρική των συχνοτήτων΄΄. 

Οι πρακτικές αυτές βασίζονταν στην αντίληψη ότι ο κόσμος των ήχων και ο εσωτερικός κόσμος της ψυχής συνδέονται και ότι η αρμονία της μουσικής προκαλεί μια συνήχηση της ψυχής. Πανάρχαιοι τρόποι θεραπείας με φωνή που διατηρούνται ακόμη και σήμερα είναι τα νανουρίσματα, τα μοιρολόγια, η ψαλμωδία, ταθρησκευτικά άσματα και η προσευχή.

H φωνή μας δεν είναι απλά ένα εργαλείο επικοινωνίας, ή ένα μουσικό όργανο αλλά ένα θαυμάσιο διαγνωστικό και θεραπευτικό μέσο.

Η φωνή που βγαίνει από καρδιάς μπορεί να αγγίξει όχι μόνο τους ανθρώπους αλλά να μας συνδέσει με τη θεανθρώπινη φύση μας και να μας δώσει πρόσβαση στην πνευματική επαφή με το Θείο.

Συνδυάζοντας τις γνώσεις στο τραγούδι, την επιστήμη και τη θεραπευτική, προέκυψε η γνώση για τη θεραπευτική χρήση του ήχου, η οποία εφαρμόζεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις παθήσεων, ως συμπληρωματική θεραπεία.